(Paul Cleave - The Killing Hour)

"Sunday Telegraph" yazar için - "Cleave'in sürprizler yapma konusunda muhteşem bir becerisi var. Onun cinayet hikayeleri bağımlılık yapıyor" demiş. Acaba aynı kitabımı okuduk?! Ne sürpriz gördüm, ne de bağımlı oldum açıkçası.. Bir daha bu yazarın bir kitabını almayı düşünmediğim gibi, bunu aldığıma da pişman oldum desem, yeridir.. Kitabı bu kadar "gömmeye" gerek varmıydı? diyorsanız, okuyup göre bilirsiniz.. Sadece, bence paranıza yazık olur :)

  Kitapta baş kahraman Charlie diye bir psikopat.. Haberlerde iki kadının şiddet dolu bir şekilde öldürüldüğü ayinsel cinayetden bahsediliyor. Okuyucu bunun Charlie oduğunu düşünüyor. Charlie ise hem okuyucuyu, hem de eski karısı Jo'yu öyle olmadığına inandırmaya çalışıyor. Charlie'ye göre katil Cyris adlı biri, Jo'ya göre Cyris zaten Charlie'nin kendisi.. Durum çok ta karışık değil aslında. Kitabı okudukca her iki olasılık aklınızın bir köşesinde duruyor ve olaylara iki açıdan da baka biliyorsunuz, ancak hangisine inandığınız kitapta sürpriz olmadığı gerçeğini deyişmiyor maalesef.. 

İlaveten, kitabın anlatım dilini de beyenmedim. Pek akıcı bulmadığımdan 1 haftaya çok zor bitirdim. Kitapta çok fazla "tasvir" var, diyalog çok az. Ya Charlie'nin ve diğer kahramanların iç dünyası, ya olaylar, ya da mekalar fazla detaylı anlatılıyor, ancak konuşma pek olmuyor. Belki bu yüzden zorlanmışımdır. Aslında detaylı tasvir olayları hayal etmek için iyidir, ama benim hayal etmem de biraz zor oldu..

Kitapta bahsedilmesi gereken biri daha var - dedektiv Landry. Kendisi kanser ve kariyerini zirvede burakmak istiyor, o yüzden bu olayı çözmesi gerek..Tabi ki, Charlie'nin peşinde. Bunlardan daha fazla birşey yazmak istemiyorum , çünkü okumak isteyenler ola bilir, spoiler vermeyelim şimdi. Sonuç olarak, pek beğenmedim, ancak Okumayın Diyemem Tabi...